Eeuwenoude kaarten uit het ruim van een scheepswrak onthullen het bestaan van een onbekend continent. Het kost ontdekkingsreiziger Raoul Deleo negen jaar om de exacte locatie te vinden. Hij onderneemt drie expedities naar het ongerepte gebied en ontdekt vele fabelachtige diersoorten die hij gedetailleerd afbeeldt. Dit prachtig uitgevoerde prentenboek in groot formaat (ruim 37 x 27 cm) voert de lezer naar een betoverend fantasieland aan het einde van de wereld. Het verhaal ontvouwt zich via beschrijvingen van bioloog Noah Stern – die het boek heeft samengesteld en ingeleid –, Deleo’s dagboekaantekeningen en als hoogtepunt zijn collectie kleurrijke dierenprenten. Deze fantasievolle kunstwerkjes van hoge kwaliteit tonen telkens twee bekende diersoorten die samen één worden: de vlindermees, de zeepadkwal, de olifeniks. Ook hun Latijnse namen worden vermeld. De sfeer is goed neergezet, met authentiek lijkende brieven, oude kaarten, zwart-witfoto’s, schetsen, afbeeldingen van verzameld materiaal en mooi uitgewerkte landschapsillustraties in grijstinten. Bijzonder mooi en luxueus uitgegeven. Genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs 2022. Vanaf ca. 10 jaar maar ook bijzonder voor oudere kinderen, jongeren en volwassenen. Verberg tekst

Wie van “speciallekes” houdt, zal met dit boek absoluut aan zijn trekken komen. Niets is immers wat het lijkt. Op het eerste zicht denk je dat je een degelijk informatief boek in handen hebt, maar al gauw zal je merken dat dit boek (jammer genoeg) één groot verzinsel is, dat als een wetenschappelijk naslagwerk vormgegeven werd. Fantasie ten top dus, terwijl alles er zo echt uitziet, dat je geneigd bent om een “ticketje heen” te bestellen richting dit tot nu toe onbekende continent.

Noah J. Stern is bioloog. Illustrator Raoul Deleo geeft zichzelf de rol van ontdekkingsreiziger. Hij vond in Stern de ideale persoon om de hopen informatie die hij meebracht uit Terra Ultima te ordenen en er een naslagwerk van te maken. Het duo beschrijft en tekent de specifieke fauna, die ons bekend voorkomt. Zo is het “zespotig lieveheersbeertje” een kruising tussen een beer en een lieveheersbeestje en “Poseidon’s gorillrus” lijkt verdacht veel op een walrus gecombineerd met een gorilla. De eigenschappen van de nieuwe dieren nemen vaak grappige vormen aan. Diezelfde “gorillrus” kan bijvoorbeeld tellen en de kop van de vlindermees wordt groter zodat hij de verstopplaatsen van zijn voorraden beter kan onthouden. Het lijkt alsof je een echt verslag leest van de ontdekkingsreis, inclusief anekdotes, twijfels en vragen die voorlopig nog onbeantwoord blijven. De tekst wordt aangevuld met prachtige, paginagrote illustraties die tot in de kleinste details uitgewerkt zijn. Het zijn kunstwerken op zich, die ook op tentoonstellingen te bewonderen zijn.

Toch is het op Terra Ultima niet alleen mooi en leuk, want de makers van dit boek vertellen ook over de negatievere ervaringen tijdens de drie expedities die je langs de kust en door de droge gebieden en de tropen leiden. Ook geven ze toe dat er nog veel te ontdekken valt en dat er nog onduidelijkheden zijn. Zou dit een hint zijn naar een tweede deel? Ik wil in ieder geval nog wel meegenomen worden op enkele extra expedities.

Dit prachtig boek laat je als lezer constant twijfelen ... wat als dat laatste continent toch zou bestaan?

Verberg tekst