Wachten op woensdag is het derde deel in de serie rond psychotherapeute Frieda Klein. Nadat ze in Dinsdag is voorbij op het nippertje aan de dood ontsnapte, is Klein nog steeds niet terug aan het werk. Haar omgeving maakt zich zorgen om haar, maar Klein spiegelt ze allemaal voor dat ze zich goed voelt en bijna weer de oude is. Door de gebeurtenissen uit het vorige deel mag Klein niet meer officieel met de politie samenwerken, maar toch raakt ze betrokken bij de zaak waarin Ruth Lennox, een moeder van drie, dood in haar huis wordt aangetroffen. Omdat er een aantal spullen ontbreken in het huis volgt de politie aanvankelijk het spoor van een uit de hand gelopen inbraak. Deze piste wordt echter vrij snel verlaten wanneer de gearresteerde inbreker een alibi blijkt te hebben. Ruths man wordt nu de voornaamste verdachte, zeker wanneer aan het licht komt dat Ruth al meer dan tien jaar een affaire had.
In een tweede verhaallijn volgende we de gepensioneerde journalist Jim Fearby, die met een maniakale obsessie de moordenaar van een aantal vermiste meisjes probeert op te sporen. Fearby’s bezetenheid heeft voor de onschuldig veroordeelde George Conley de vrijlating opgeleverd, maar Fearby wil ook de echte dader achter de tralies. Door een toevalligheid komt Klein in contact met Fearby en zo komen beide verhaallijnen samen. Ondertussen heeft Klein het ook aan de stok met collega Hal Bradshaw (die haar taak als politieadviseur overnam), staat inspecteur Malcolm Karlsson tussen twee vuren, worstelt rechercheur Yvette Long met een schuldgevoel na de gebeurtenissen uit het vorige deel, herbouwt klusjesman Jozef Kleins badkamer, slaat Kleins nichtje Chloe de ouderlijke deur achter zich dicht, en blijkt zij ook bevriend te zijn met de het oudste kind van Ruth Lennox. En dan is er nog Sandy, Kleins partner in New York, die haar het hele boek door ongeruste brieven schrijft (zijn functie in het verhaal is overigens niet echt duidelijk).
Wachten op woensdag is een tegenvaller. Er zijn te veel personages en te veel plotlijnen, die bovendien in alle richtingen gaan, waardoor de weinige spannende momenten voortdurend worden onderbroken. Ook Frieda Klein is in dit boek niet echt een interessant personage. Er gebeurt te veel met haar, waardoor ze niet eens de tijd heeft om rustig in bad te gaan (maar daar wel een heel boek over nadenkt). Dit is tot dusver het zwakste deel uit de reeks die zal bestaan uit acht boeken. Na een aarzelende start met Blauwe maandag leek het auteursechtpaar Nicci French zich nochtans te herpakken met Dinsdag is voorbij, maar helaas krijgt dit geen vervolg. Zoals steeds valt er op de schrijfstijl weinig af te dingen, maar van een gevestigde naam als Nicci French verwacht je meer dan dit te uitgesponnen, weinig memorabele Wachten op woensdag. [Karen Vandyck]

Als Dora Lennox (13) uit school komt, vindt ze haar moeder vermoord in hun huiskamer in een voorstad van Londen. Hoofdinspecteur Karlsson en rechercheur Yvette Long worden op de zaak gezet, maar hun onderzoek lijkt vast te lopen. Dan vraagt Karlsson stiekem psychoanalytica Frieda Klein, die voor de politie werkte, maar is weggestuurd, eens naar de zaak te kijken. Ze doet een suggestie die blijkt te kloppen. Frieda raakt steeds meer bij de zaak betrokken, terwijl ze nog aan het herstellen is van een aanslag op haar leven en haar relatie met vriend Sandy wil redden. Onder pseudoniem schrijft het Engelse echtpaar Nicci Gerrard (1958) en Sean French (1959) psychologische thrillers. Deze goedvertaalde derde in de serie over psychoanalytica Klein volgt op de bestseller ‘Dinsdag is voorbij’. Het spannende verhaal met ijzersterke plot is weer meeslepend, met veel aandacht voor de motieven van herkenbare hoofdpersonen, verrassende wendingen en een verrassend, overtuigend slot. Paperback, kleine druk.