In 1763 vond een van de grootste slavenopstanden uit de koloniale geschiedenis plaats: duizenden slaven onder leiding van Accara en Coffij namen de wapens op in Berbice (toen een kolonie van Nederland naast Suriname, nu Guyana). Binnen de kortste keren hadden ze zowat het hele land onder controle. De bezettingsmacht was klein en zwak. Pas na lang wachten kreeg de gouverneur versterking. Door uitputting in de binnenlanden, door de hulp van de inheemsen (indianen) en door onderlinge twisten werd de opstand neergeslagen. Honderden slaven vonden de dood in de gevechten of bij de terechtstellingen. Maar ook tweederde van de ingeroepen soldaten legden het loodje. De auteur heeft deze opstand op basis van archiefstukken bijna van dag tot dag beschreven. Een belangwekkende studie. De vertaling laat nogal te wensen over. Vele citaten in oud-Nederlands maken het lezen soms lastig. Met zwart-witillustraties en eindnoten.