Schrijven is blijven. Zabor, alter ego van de auteur (1970), woont, beschimpt en verstoten, bij zijn tante en verstilde grootvader. Een weldadige vlucht in het schrijven van verhalen is zijn redding, opent existentieel zicht. Wel ligt nu zijn vader, de rauwe dorpsslager, op sterven. Wat Zabor, over de kloof heen, nu aanzet tot de wegende terugblik op hun verleden, tot het behoud van een leven, en dat ook nog eens in het Frans. Een verrijking die hij, moeizaam uit een samenraapsel boeken aangeleerd, beschouwt als de taal van de vrijheid. De vrijplaats waar hij, schrijver en schepper, onbelemmerd ronddwaalt, een wereld tot leven brengt, waarin associaties en citaten een verlichte gelaagdheid aanbrengen, een eenduidige afwijzing van het religieuze dictaat. Zo geeft de Algerijnse schrijver en journalist, wiens roman 'Meursault, contre-enquête' (Nederlandse titel: ‘Moussa, of De dood van een Arabier’) bekroond werd met de Prix Goncourt du premier roman, vanuit zijn geëngageerde schrijversroeping en gespiegeld aan de strategie van Scheherazade significante inhoud aan het thema overleven. Een hartstochtelijke wake-upcall, dat is het! Verberg tekst