De oorspronkelijke tien werden gebundeld in 1972 en zijn gericht aan collega's en vrienden als Hugo Raes, Marnix Gijsen en Paul Snoek, schrijvers vooral, maar ook aan minnares Helena W., de beul Anatole Deibler en collaborateur en dichter Pol Le Roy. Paul de Wispelaere zag Tien brieven rondom liefde en dood als een 'zowel hartstochtelijk als hopeloos verweer tegen de onleefbaarheid van de burgerlijke realiteit'.

Voor de heruitgave schreef niet alleen Margot Vanderstraeten een inleiding, er is ook een korte brief toegevoegd. De extra brief aan Eleonore is niet onuitgegeven - de tekst uit 1979 werd verscheidene keren apart en in bundels gedrukt - maar deze 'liefdesbrief pur sang' (dixit Vanderstraeten) is vandaag wel een perfecte aanvulling. Geeraerts schrijft over harmonisch samen oud worden en de angst om de geliefde te verliezen. Dat gevoel echoot ook door Mortiers tekst.

Manteau, 176 blz., 22,50 €.

Verzameling literaire brieven van de Vlaamse schrijver Jef Geeraerts (1930-2015), in Nederland en België bekend van de ‘Gangreen-cyclus’. Brieven die hij schreef tussen 1968 en 1971 aan collega-schrijvers, vrienden en vriendinnen, waaronder Hugo Raes, Paul Snoek, Marnix Gijsen en paardenhandelaar Arthur Massart. De in 1972 eerder uitgegeven brieven verschenen onder de titel ‘Tien brieven rondom liefde en dood’. Zij vormen samen met een extra brief uit 1979, die Geeraerts aan zijn vrouw Nora schreef, en de inleiding van journaliste Vanderstraeten, de nieuwe editie. De teksten gaan over liefde, dood, (anti-)katholicisme, paarden, vriendschap, landschappen, vrouwen en schrijven. De ene keer gaat het over de dood van een paard of een ongeboren kind, een andere keer over de liefde voor een vrouw. Stilistisch hoogstaand taalgebruik, associatief en mijmerend van toon. Thema’s spelen zich af in het decor van het Vlaamse kustlandschap en in de sfeer van de jaren zestig en zeventig. Herinneringen aan Kongo (Zaïre) passeren regelmatig de revue. Mooi uitgegeven werkje: een ode aan Geeraerts. Verberg tekst