'Il est cinq heures, Paris s'éveille', zong Jacques Dutronc. En met Parijs worden ook de clichés over de lichtstad wakker.
Achter oude glorie en Amélie Poulain-romantiek zit een andere stad verborgen. Een stad van Parisiens die oorlogen en revoluties overleven. Een stad van bandieten en straatmadelieven. Er zijn de donkere facetten van lichtende namen in de mode en politiek en de onverwachte kwaliteiten van wie in ongenade viel in de geschiedenisboeken.
Dirk Velghe, in een vorig leven ceo van mediabedrijf Mediafin en nu voltijds francofiel, bewijst in De ziel van Parijs dat de feiten gerust in de plaats mogen komen van verzinsels. 'De waarheid is fascinerender, brutaler of schokkender dan de mythe', schrijft hij, en dat zal hij op meer dan 500 heerlijke bladzijden staven. Leun achterover in de zetel en laat Velghe u op sleeptouw nemen, door eeuwen geschiedenis en vijf wijken.
Wist u bijvoorbeeld dat Vlaamse gastarbeiders werden ingezet…Lees verder
'Il est cinq heures, Paris s'éveille', zong Jacques Dutronc. En met Parijs worden ook de clichés over de lichtstad wakker.
Achter oude glorie en Amélie Poulain-romantiek zit een andere stad verborgen. Een stad van Parisiens die oorlogen en revoluties overleven. Een stad van bandieten en straatmadelieven. Er zijn de donkere facetten van lichtende namen in de mode en politiek en de onverwachte kwaliteiten van wie in ongenade viel in de geschiedenisboeken.
Dirk Velghe, in een vorig leven ceo van mediabedrijf Mediafin en nu voltijds francofiel, bewijst in De ziel van Parijs dat de feiten gerust in de plaats mogen komen van verzinsels. 'De waarheid is fascinerender, brutaler of schokkender dan de mythe', schrijft hij, en dat zal hij op meer dan 500 heerlijke bladzijden staven. Leun achterover in de zetel en laat Velghe u op sleeptouw nemen, door eeuwen geschiedenis en vijf wijken.
Wist u bijvoorbeeld dat Vlaamse gastarbeiders werden ingezet om het armenkerkhof, het Cimetière des Innocents te ruimen? Daar lagen tien miljoen lijken opgestapeld. De Flamands des Innocents werkten van 1785 tot 1787 tot alle doden naar de catacomben verhuisd waren. Daar kwam een bordje bij de ingang: 'Stop! Hier begint het Rijk van de Dood.'
Dat Rijk van de Dood bedreigde ook de stad onder het beleg van de Pruisen in 1870. Toen alle voorraden opgegeten waren, begonnen de ingesloten Parisiens noodgedwongen aan hun katten en honden te peuzelen en zelfs de geliefde olifanten Castor en Pollux uit de zoo eindigden als koteletten. 'Kat op een bedje van ratten', was een van de ongewonere gerechten op een Parijs menu.
De brandstapel wachtte dan weer homoseksuelen onder het regime van Lodewijk XV, tenzij ze van adel of de broer van de koning waren - dan was alles toegelaten.
En als je leven je lief was kon je als zeventiende-eeuwse burger beter niet langs de Cours des Miracles met haar dievenbendes passeren, of geboren worden in het Parijs van 1850, voor Haussmann de straten en riolen saneerde. 'Een immens atelier van verrotting, waar miserie, pest en ziektes elkaar versterken', schreef een filosoof over de oude stad.
Er bleven nog genoeg steegjes en duistere buurten over voor de poëtische foto's van Brassaï uit de années folles; voor travestietenbals waar slagersknechten en kappers transformeerden tot dragqueens, tot de nazi's een einde maakten aan de pret. De collaboratie van gewone en beroemde Parijzenaars is het zwartste hoofdstuk in Velghes relaas. Chanel, Mitterrand, Arletty, allemaal vielen ze voor de charmes of de carrièremogelijkheden van de bezetter. Al vond Arletty dat ze niets verkeerds deed door op een Duitser verliefd te worden. Volgens de legende beet ze haar ondervragers toe: 'Mijn hart behoort aan Parijs, maar ik geef het toe: Mijn kont is internationaal!'
Wat had Leopold II met danseres Cléo de Mérode, wat zochten F. Scott Fitzgerald en James Joyce in Parijs en waarom werd de Eiffeltoren bijna aan een Amerikaan verkocht - u moet het zelf maar nalezen in dit erudiete, zwierig geschreven en onderhoudende boek. Als het niet zo zwaar was kon u het onder de arm meenemen op wandelingen door de stad. Eigenlijk is dit het perfecte cadeau voor de leunstoelreiziger, te savoureren met een glas Veuve Clicquot of - waarom niet? - absint. We zeiden het al, de Parijse clichés zijn springlevend.
Hannibal, 559 blz., 39,95 €.
Verberg tekst
