Een twintigtal evenhoevigen komen in dit boek aan bod. Een aantal daarvan kennen we uit de dierentuin: de giraffe, de okapi, de eland, het nijlpaard. Andere zijn dan weer hoogst onbekend: de kantjil, de dikdik, de daeodon of de gerenoek. Ze worden gepresenteerd in een soort verzen die zowat alle communicatieregisters opentrekken: een reclametekst, een contactadvertentie, een sportverslag, een spreekbeurt, een in memoriam en zelfs een klachtbrief.

Bibi Dumon Tak werd in 2018 bekroond met de Theo Thijssenprijs voor haar informatieve oeuvre over dieren. Dit boek bewijst alweer waarom ze die verdient. Dat de informatie die ze verzamelt uitgebreid en correct is, is een olympisch minimum. De verhalende non-fictie die ze ermee schrijft, is een relatief unicum. Dit leest zo bijzonder prettig dat je de informatie naar binnen lepelt zonder het te beseffen. Daar zorgt haar heerlijke gevoel voor humor voor, bijvoorbeeld wanneer ze het witstaarthert, wereldberoemd door de Walt Disney klassieker Bambi, aanspreekt met: “Schud die witte stippen van je rug, word wakker, kalf, je kunt nog wel een eeuw gaan zitten wachten, maar, daarmee komt je moeder echt niet terug.” Daarnaast heeft ze ook simpelweg een bijzonder vlotte pen, die je telkens het blad lat omslaan om het volgende dier te ontdekken. De grote variatie in vorm speelt daar ook een rol in. Voor variatie zorgt ook Annemarie van Haeringen in haar illustraties: giraffe vlekken op de cover blijken elk de vorm van een van de evenhoevigen te hebben, een enorme jungle om het formaat van het kleinste hoefdier op aarde te beklemtonen, een bijna doorzichtige want haast uitgestorven oryx, stuk voor stuk relevante pareltjes.