Zes broers worden om de beurt opgeroepen om dienst te nemen in het leger. Oudstebroer gaat eerst. Hij moet zich melden bij een grenspost in een niemandsland in de woestijn en daar een gift overhandigen, maar de broers bezitten niks van waarde. Verhalen kennen ze wel, dus Oudstebroer betaalt de wacht met een verhaal, zoals ook zijn broers na hem. Wat volgt is een hartverwarmende raamvertelling over vijf broers die hun lot niet kunnen ontlopen, maar er met hun verhalen alles aan doen om hun jongste broer te beschermen. Ze vertellen sfeervolle maar barre sprookjes, waarin de oorlog nooit ver weg is. De gedetailleerde pentekeningen in kleur van Ludwig Volbeda weerspiegelen prachtig de desolaatheid uit de verhalen en geven het boek extra sfeer. Er zijn ook mysterieuze landschappen op dubbele pagina's die soms bijna abstract zijn. Dit fraai vormgegeven boek vertelt de voorgeschiedenis van het in 2016 verschenen 'Hoe Tortot zijn vissenhart verloor'*, dat lovende recensies en prijzen kreeg, waaronder de Gouden Lijst 2017 en nominaties voor o.a. de Woutertje Pieterse Prijs. De auteur won voor zijn eerder verschenen werk diverse literaire prijzen. Winnaar Woutertje Pieterse Prijs 2021. Bekroond met het Gouden Penseel 2021. Voor ervaren lezers vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Querido komt ook in 2020 met een verhalenbundel waarbij ze de mooiste vertellingen samenbrengt door het gebruik van een sterk koepelverhaal. In deze bundel is dat koepelverhaal een vrij simpel gegeven: 6 broers — met de namen Oudstebroer, Tweede Oudstebroer, Derde Oudstebroer ... tot en met Jongstebroer — worden één voor één opgeroepen om te vechten aan het front. Ze moeten zich aanmelden bij de Wachtpost. Daar aangekomen vraagt de wachter een gift om de oorlog te bekostigen. De broers zijn arm, en kunnen de wachter niets van waarde aanbieden, behalve ... een verhaal. Met de moed der wanhoop en tegen de achtergrond van het oorlogsgeraas, vertellen de broers alsof hun leven ervan afhangt. Oorlogen veranderen namelijk altijd weer in vredes ... Ooit.

Met dat simpele concept schrijft Lindelauf zes (los van elkaar staande) verhalen tot een nieuw geheel dat een diepere vervlochtenheid krijgt naar het einde, en je langzaam bij de keel grijpt. Het koepelverhaal is sober, maar dat geeft het z'n kracht. De verschillende thema's en subtiele stijlwijzigingen van de verschillende verhalen typeren de verschillende 'vertellers'. De ingetogen verhalen lezen vlot, zelfs wanneer ze zich afspelen in bevreemdende werelden. Stuk voor stuk trekken ze je vanaf de eerste lijnen tekst in het verhaal, worden nooit saai, maar ze voelen ook nooit gehaast. De klare taal geeft een consistentie, vriendelijkheid en degelijkheid die doordringt tot een nieuwe laag emotionaliteit die je geregeld kippenvel geeft. Nergens laat Lindelauf een steek vallen: deze bundel toont een vakmansschap dat niet snel overtroffen wordt.

Het boek heeft het niet enkel van de sterke verhalen, want is ook als object prachtig: het gemoedelijke formaat, de zachte, sfeervolle illustraties, de ongewone maar prachtige papierkeuze ... Werkelijk alles is uitgedacht, en dat maakt dit boek zo sterk. Vanaf het moment dat je het vastneemt tot je de laatste bladzijde leest, is dit boek een verrukking. Niets eraan is schreeuwerig, alles ademt een aangename soliditeit. Voor jong en oud een stille kracht om weg te dromen naar andere werelden, maar nooit te vergeten dat een oorlog ongenaakbaar verder oprukt.

Verberg tekst